درباران
و نور چراغ ها
عدد 5 را دیدم
طلایی
بر قرمزِ
ماشینِ  آتش نشانی
جنبان
ملتهب
بی قید
به دینگ دانگ زنگ ها
آژیر شیون کنان
و چرخ های غران
از میان شهر تاریک

ویلیام کارلوس ویلیامز در سال 1883 در ایالت نیوجرسی متولد شد. تجربه اش را با شعر از دبیرستان آغاز کرد ولی تصمیم گرفت آن  را در کناره ادامه دهد و به دانشکده ی پزشکی برود. در دانشگاه با ازرا پاند آشنا شد و به تشویق او اولین کتابش را به چاپ رساند.  کار طبابت را چهل سال ادامه داد و در کنار آن به شعر، داستان و نمایشنامه نویسی پرداخت.

ویلیامز در شروع کار تحت تاثیر الیوت و پاند بود ولی درسال های بعد، تحسین آن ها را نسبت به  فرهنگ اروپایی مورد انتقاد قرار داد و شاید همین فاصله گرفتن  باعث شد دایره ی خوانندگانش تنگ تر شود. درسال 1946، اولین جلد از مجموعه ی پاترسون را منتشر کرد. در این اشعار بلند، ویلیامز به فرهنگ و هویت مدرن آمریکایی پرداخت و نوعی ساختار مشخص نیز درشعرهایش شکل گرفت. نو گرایی و سنت گریزی او شاعران جوانی مانند آلن گینزبرگ و چارلز اولسون را تحت تأثیر قرارداد.

ویلیامز سالها آموزش  نقاشی را با علاقه دنبال کرد  و این آشنایی را میتوان در شعرهایی که براساس نقاشی های مختلف نوشته است یافت. بعد از کتاب " کورا در جهنم" ، ویلیامز به تجربه با روش هایی که درهنر های زیبا آموخت  ادامه  داد. عدد بزرگ را می توان یکی از تأثیر گذارترین آن ها دانست. دراین شعر، تصویر در خود آگاه شاعر جرقه می زند، ثبت می شود، و خارج از زمان ادامه پیدا میکند. شعربه عکس فوری میماند. خود شاعر درباره ی آفرینش این شعر می نویسد:

 " در پایان یک روز خیلی گرم در ماه جولای خسته از کارآموزی بعد از پایان تحصیل برمی گشتم. مثل اغلب اوقات، تصمیم گرفتم به استودیوی ماردسن (هارتلی) سری بزنم تا با او گپی بزنم و جامی بنوشیم و کارهای تازه اش را ببینم. همانطور که به استودیو نزدیک می شدم ، سر و صدای زنگ ها و غرش ماشین آتش نشانی را که از انتهای کوچه در خیابان نهم می گذشت شنیدم. برگشتم ، همانقدر که بتوانم به موقع شماره ی 5 را که  بر زمینه ی قرمز ماشین آتش نشانی می درخشید ببینم. این حس چندان ناگهانی و قوی بود که در همان لحظه کاغذی از جیبم در آوردم و شعری کوتاه درباره ی آن نوشتم."

اثرات باقی از این اتفاق مانند نقاشی ، و کلمات مانند رنگ های آن ،به تصویری بدل می شوند که دیگردر آن آغاز و پایانی وجود ندارد. شعر تجربه ایست بصری. فرم های قراردادی و متکی به روایت و تمثیل نمی توانند رویداد را در شدت اولیه ی خود نگاه دارند. شعر عدد بزرگ، از سی و یک واژه و در سیزده خط تشکیل شده است. کلمات دقیقند و با تعریف ویلیامز که" شعر ماشینی ست ساخته شده از کلمات"  کاملا مطابقت دارند . ابزار انتخاب شده در شعر( کلمات) ضروری اند زیرا تک تک آنها در کنار هم، تمامیت اثر را می سازند.  

چارلز دمیوث ، نقاش و دوست ویلیامز ، نقاشی عدد 5 به رنگ طلایی را براساس شعر او در سال 1928 خلق کرد و حتی در پیشانی نقاشی نام او را (Bill)  نوشت. نقاشی همان ثبت حادثه و حرکت را در بی زمانی نشان می دهد. عدد پنج سه بار تکرار  و هر بار به سوی مرکز صفحه نزدیکتر و کوجکتر می شود. خطوط مایل  از کناره های نقاشی به سوی مرکزجاری اند  و حرکت، همزمان به سوی عمق و درعین حال در سطح صفحه آفریده می شود.