شکوفه تقی            گرگ‌نامه ١ گرگی در بحر حیرت فرو رفته بود، چونان‌که او را، از خود و دنیا، هیچ خبر نبود. گفتم ای همه سوال، چه پرسیدی که پاسخت نبود؟ گفت عمری در پی بره، گذاشتم. گریز دائمش ندانستم بهر چه بود؟   ٢ چوپان به بره‌ها، قصه‌ی «میهمانان ناخوانده» را، با عشق یاد می‌داد. گرگ می‌شنید، با زور در را هل می‌داد.   ٣ مهتاب در مرداب می‌تابد. آواز قورباغه، بوی تنهایی، پرواز پشه، هیاهوی شب، می‌خوابد. ناگاه مردی سپیدموی، با سری گرگ و میش‌روی در ردایی سیاه که پوشانده نیمی از قایق را از نخل‌های مرداب، برون می‌آید. میش، شعری عاشقانه می‌سراید. گرگ، زوزه‌کشان دهان می‌گشاید.   می‌پرسم: «نامت چیست، که وجودت چون خیال هست و نیست؟» می‌گوید: «بازیگری که نمی‌داند کیست.»