سمیرا نیک نوروزی             بعد ازظهرِ استمراری    سوزني كه در گلويت فرو رفته    در مي آورم گلويت را مي بوسم بر صفحۀ گرامافون مي­گذارم ... مادر بزرگ هم اين­گونه گلوي خراشيدۀ بنان را مي­بوسيد Play  بخوان صداي تو تنها نامحرمي ست كه به اتاقِ خوابم مي­آيد به آشپزخانه ام سرك مي­كشد و روي مبل  استمراري لم مي­دهد   نه اين تو نيستي من تا آمدنِ اين بعد از ظهرِ استمراري لباس هاي شسته را از پشت بام  فراري مي­دهم مي دانم پرواز از پيراهن زنانه آغاز مي­شود برايم آواز بخوان        گيس بريده    ديوارهای خانه با صدای تو بلندتر مي­شوند گيس بريده ام تا سوالِ انگشت هايت بي پاسخ بماند از گيس هاي بريده ام در جواب قليان را با فتوای شيخ مي­شكني   اين صحنه را در فيلم ديشب ديده ام   كه گفتي موهای كوتاه بيشتر به انگشت هايت مي­آيد و گفتي شيخ اگر لبانت را وقت بوسه زدن به سيگار مي­ديد اين همه توتون را حرام نمي­كرد   اين صحنه را در فيلم فردا خواهم ديد