روشنک بیگناه   1   دو جاده بی حوصله  کنارم می رسند و می گذرند و کهکشانی از غبار اتوبوس ها             بی حرکت ادامه ی جریانی که خطوط مایل درها را درآینه تکاند بی آنکه چیزی بجنبد در پیاده رو بی نجوایی غریب یا ناله ی کشدار گربه در فاصله ی پنجره و صندلی راحتی دو جاده پهن و گشاده از دو سو می گذرند و ابری سیال و کند پرسه می زند                حوالی پیاده روی خیس.   2   تصویری از کف دست می نشیند بر تنه ی درخت می چکد بر برفهای ماندگار دنباله اش حلقه ای دیگر از عکس های دور:      ما ، وقتی خانه نیستیم      دخترانی که بازنگشتیم      کوبه های منتظر و باران های بعد از انفجار خطی سیاه که رنگهای زرد و قرمز و آبی از آن شره می کند میدانی آفتابی و بی درخت،                              بارسلونا تنه ی بلوط زیر برف،                              ورستر تابلویی از " ما دیگر اینجا زندگی نمی کنیم" با پس زمینه ی دریایی نامطمئن.