پوران کاوه   و  گردابی چنین هائل بیا صورت مان را  با سیلی  سرخ کنیم بیا ,  حالا که بالش  گرگ  پُر از  پَرهای  ماست به ریش  کبوتر به شاخ های  دیو  بخندیم مطمئن باش بدون بال با رویای پرواز هم می توان  به اوج  رسید .     راوی قصه ها کجاست ؟ همه جا  جار می کشد  -  هوای آزاد – گاهی هم  دست در دست باد همهمه می کند  و  می کشد فریاد خمسه  نظامی کجاست ؟   بوی ادکلن رهگذر  شمال  شهر هوائی کرده  بنده گرسنه ای را که به جای  تماشای ویترین ها باید کمی داد و  ستد  می آموخت   چه کُند  می گذرد این  سریال خاکستری  کنترل روزگار دست کیست ؟ کدام  کانال  وسعت  این  ننگ  را  نشان  می دهد ؟ الحاق شده  به  نام  "گنجوی " جایزه نوبل  امسال که هرچه  استبداد پای کوبید گنج هایش  نشد  استثمار راوی قصه های حقیقی  کجاست ؟ سخت  خسته ام دست روی  دلم  نگذار دلم  خیلی  تنگ است دست ام  نیز .....     سیندرلا دختران  حادثه دختران  اندوه با رد  پائی  برهنه با روسری های  گره خورده لا به لای  برگ های تاریخ حک شدند ورق  خوردند اما "سیندرلا"  نشدند .   مجنون وار دل بسته  به  برگ های  سوزنی  بید  مجنون بحث  فلسفی  می کند با  گربه  روی شیروانی گاه  ابو عطا  می خواند مثل  قورباغه ای در سر بالائی  آبی  که  نمی رود گاهی  هراسان  چون بره ای از صدای  زوزه  گرگی دردهای مان  که گریه  ندارد ,  رفیق تو هم بیا و  مثل  کبک سرت  را زیر  برف  پنهان کن.     سکانس  بعدی معلق  مانده اند  کلمات  تا  سکانس بعدی   سال هاست  چسبیده ام  به  ضمیر تو از صاعقه  ما هاشورهای  کودکانه خط خطی  کرده حقیقت  زمین را اندازه  هیچ کدام مان  نیست                                                                        این کفش های  بی سرنشین                                                                         هنوز  من  به  دنبال  دست های  گره خورده  مارکز هنوز  تو  چند ردیف  پائین تر  از  پنچری  تاریخ با جیب هائی  پُر از دموکراسی دنیا  را  باید  پاک کرد از شاعرانه ها  وُ عاشقانه  سر  به دیوار  کوبید ********* معلق  مانده ام   میان  کلمات تا سکانس  بعدی .   زلال به  آغوشم  خزید  ,  باران با اندامی  برهنه روسپی وار حریر  خیس  تن اش پُر از  بوی  یاس و  طعم  عسل محصور شدم  میان  دیوارهای زندگی و زلال باران  شد تمامی  منطق ام .   حرف دل حرف حساب تو چیست  ,  دل ؟ عشق این پا – آن پا  می کند ؟ پیاله ای شعر  بریز  پُشت  الفبایش پاک کن اثر  انگشت ات را  وُ ببین برای همیشه  می مانَد در نفس هایت .   زن به اشگ های ام   نگاه  می کنی به  خنده های ام  شک  می کنی به  وعده های ام  پُشت  می کنی به ازای  محبت های ام ,  سکوت   در سناریوی  نخ نمایت نقش من چیست  ؟ .   گفتگو مشکل  رنگ  چشم های ام  بود یا  اندازه  نگاهم ؟   به دل  نمی گیرم  تو  معکوس  ایستاده ای .   طرح بیرون  زمان  ایستاده ام حس  خوبی  است  ,  اما نمی دانم از کدام   هویت  جا  مانده ام .