نازنین رحیمی                        1 امسال میخواهم برای تو گندم سبز کنم ویک ماهی به نام پسرمان آبی به تنگ آبم اضافه ... تو از کجای این خواب بیرون آمدی که ماهی ها رهایم نمی کنند چه کنم که آینه هم جواب نمی دهد دم دمای تو بودم که خواب دیدم پسر کوچکی با چشمهایی شبیه تو که سالهای بعد به جهان نگاه می کند دو ماهی قرمز کوچک را به نام ما به تنگ آبش اضافه کرده می دانم جهان بیرون من وتو مرده است اما گندم سبز می شود 2   سنگی در من نفس می كشد     كه سنگين روی شهر افتاده است تابستان نيست باد بزن ها همه تعطيل اند شهر پايش را از زير ِ سنگ دراز می كند و از كنار ِ باد بزن ها پاورچين پاورچين می گذرد تا صدای نفس ِ سنگ را نشنوم تازه تابستان هم نيست...  3 دلم گرفته امشب یک دهه از خودم گذشتم زمان لابه لای موهای من سفیدخوانی می کند خرچنگ ها به ساحل گریختند این دریا هم متولد تیرماه است آرش چوپان باشد یا سردار فرقی به حال مرزهای تن نمی کند    4 اين همه سوزن كجا می فرستی ؟ تكه تكه های زمين را كه به هم بدوزی باز ما خوشبخت نخواهيم بود باران !    5 سرم از سینه هایی که آغوش تو نباشد بیزار است پارسا! آسمان بیست و چندم بهمن چه کم داشت که ازخانه در آمدیم شال قرمز دخترم را به آب زدم دیشب خودم را از آب گرفتم چه کنم که تازه نبودم  پارسا! زمین روی بند رخت آویزان تا خشک شدن چیزی نمانده                                                                           سالهاست زیر بهمن مانده ایم چوبهای بند رخت دست تکان می دهد                                                                                             برای شال قرمز دخترم در آب...