ناهید سرشگی     بــــــــــند   در عربستان که بدنیا آمدم زنده از  گور                   فرار کردم در کابل! از پشت پنجره ی چادرم آسمان را دعا کردم و در کشور خودم ! از سنگ های  میان دست تان              در امان نیستم کدام روز            روز من است ؟ *** تقدیر   50د دقیقه به 91 شاید مقدر شده که تقدیر را بپذیرم مُهر و جانماز و سرمه دان را بردارم و باقی این خانه را بسوزانم بهشت که همیشه مال ما نیست           دوزخ هم خوب است ! می گویند زن بیوه پایش به زمین بخورد فرشته ها ...نفرین اش می کنند ! ***   داغ داغی روی دست مُهری داغ تر          سرخ تر ... بزن توی گوشم        بیدار شوم             جدی نگیرم                این نرینه را ؛ با ماسک شهزاده ای برای نجات مار می آید و حوا سیبی ست در دهان به هنگام  وسوسه هایت *** ماه گیس هایم را  بریده ام                 از کف سر تا چتری های که                 ابروهایم را می پوشاند دامنم را قیچی ! شلوار جین ام را برمی دارم با کفش های کتانی می ایستم کنار تو ! چه فرقی ظاهرم  دارد؟ مرا نصف و نیمه فرض می کنی                       با ماه بودنم                      مشکل داری ؟! ***   لچک ریالی صندلی برقی اتاق گاز ! روح را نمی کُشد فتوایی که تو صادر می کنی شوکی ناگهان نیمی از سال از سرم پاک  پرت می شود بیرون هر چه فکر می کنم به یاد نمی آورم هفتم فروردین! با چند روح خبیث ؟ و برق شوک در هیجدهم مرداد چنان می  لرزاند که ... آن مرد کوچک با اسب و تفنگ            جیرینگ                  جیرنگ                       پرید از سرم بیرون  مرد ریالی دوباره شدم همان که باید                         رنگ ها                                    کلمه ها                                            همان !   ****