مهرنوش قربانعلی                برزخ بازي                برزخ است ضربه اي فرود مي آيد بر دومينوي  روياهام  وُ فروپاشي ترس را بر دامنم مي ريزد خالي مي شود زيرپايم پشت خاطره هايم چهارستون قابي كه دست هامان را درهم گرفته بود   تصادف ضربان قلبم را پخش مي كند بر تكه هايي كه بي جهت پراكنده مي شوند   چرخش لبخندم اوقات درهم دامنم روزهاي  وارفته در كوتاهي بغض كرده اند   دستهايم چرخ مي خورند عقربك ها را از آوار بيرون مي كشم اعداد را دوباره مي چينم تك تك   تيك تاك چرخ ميزنم تاوان عجيبي دارد وقتي رويايي           از حرفش كوتاه نمي آيد !