بهاره رضایی             قِرائتِ تلخ    مثل ِ خرگوش ِ وحشت زده ای  به جُفتم چسبیده ام این روزها. صدایِ گلوله ها ؛ مُراقبه ی شبانه ام شده.... از کرانه هایِ وسیعی تبعیدی ام و تعادل ندارم انگار! و جشن هویج رؤیایِ پیچیده ی شب هایِ من است! و تنها نیروانا این جا ؛ گرمایِ تن ِ جُفتم! * به تاریک-خانه برمی گردم من به ظهور ِ این عکس ها ایمان دارم به تاریک-خانه برمی گردم و به جشن ِ هویج فکر می کنم و نیروانایِ تن ِ جُفتم......