دو شعر از مانا آقایی

باد

با هر تکانى

مثل برگ درخت مى لرزم

دل نازکم کرده باد.

درخت

دایم براى باد

دستمال سبز تکان مى دهد

آیا به صلح فکر مى کند

درختى که مى بینم؟