در ستایش نامادری*       آزیتا قهرمان   به عزیزا یوسفلی  به  خاک سرد و اشارت ها آی ی ی ی ی سونا خانیم   در بن بست لاله ها  دهان تو تیمارستانی قشنگ بود  پلنگ را از رو بستی  و ماه نوشتم   پستان همین شیپوری سفید باغچه  و شیرم حلال  گفتم قبول جَنبل یادم رفت بی جادو      جای دوا یوسف به خوردم داد   از پیرهن پرچم برید افسوس ! نمک گیر ِ یاقوت ِگوشواره ها شدم    مارکس جر دادی    اذان را بستی به روی آب    بولبُل خواننده شد بیا بیا گارمان بزنیم بی عروسی    حمام عمومی برویم بی ُلنگ فرخ لقا بکشیم دور اتاق    آرشین مالالان با تخم مرغ   و دوقاشق ژان لوک گدار   مثل یوری گاگارین   من از راه رفتن روی سطح ماه میترسم بیا بیا  سیگارعلف بپیچیم    برویم کلاب گِی ها  جیم  را پیدا کنیم   ازراسته پیگال چتری آبی بدزدیم  دست هایم را  دیگر نمیدهم     تنبیه شان کنی  لج کرده ام با هارا گدین  و هارداسن بالام خوشه هایت خشم داشت   ! شوخی هایم شاخ درآورد لبه هایت لیز بود    سرخوردیم    مُردم برای لهجه ی  کلاه خز و پالتوی سیاه  روسیه با تو شهر گرمی بود درسمت استوا  من از توی آنجا یت  بیرون نیامدم  زبانت مرا از پرورشگاه قرضی گرفت     آ ی ی ی ی سونا خانیم بیا بیا   روی گوش هایت کمی عقاب  بخندم درخت توت را نزدیکتر  بکش   اردیبهشت است   باید  بالاتراز تب     دیوانگی کنیم   در ستایش نامادری نام رمانی ست از ماریوس بارگاس یوسا ، ترجمه : کوشیار پارسی