ترجمه : شادی سابجی   "برای شاعری روشنْ دل"   شعر از: ویکتور هوگو   شاعرا متشکرم! در آستانه‌ی منزلگاه ِ پارسایی‌‌ام چونْ مهمانی الهی، تو می‌آیی و پرده برمی‌افکنی در هاله‌ایی زرین از شب‌تاب‌هایِ درخشان دورِ نام من چون حلقه‌ایی از ستارگان بدرخش ترانه بخوان! میلتون، آواز می‌خواند! بخوان ترانه را! هومر هم ترانه می‌خواند! رخنه می‌کند شاعرِ احساس‌ها در مه‌ غمگین روشن‌ْدل، می‌بیند در سایهْ جهانِ روشنی را  آن هنگام که چشمِ تن خاموش گردد، چشمِ دل روشن شود       À un poëte aveugle   Merci, poëte ! – au seuil de mes lares pieux, Comme un hôte divin, tu viens et te dévoiles ; Et l’auréole d’or de tes vers radieux Brille autour de mon nom comme un cercle d’étoiles.   Chante ! Milton chantait ; chante ! Homère a chanté. Le poëte des sens perce la triste brume ; L’aveugle voit dans l’ombre un monde de clarté. Quand l’œil du corps s’éteint, l’œil de l’esprit s’allume.   Victor Hugo- Paris, mai 1842.