و. م. یرو

                                    فكر كردن از پشت شیشه ‏ها    

می‏ گویند ـ از تو می‏ گویند، كه شید به سرت زده ین روزها

كه مدام كف دست‏هیت را به شیشه ‏ی پنجره‏ ی اتاق می ‏چسبانی
سرت را نزدیك پنجره می ‏بری و هی با پلك‏ های بسته خیره می ‏شوی به هیچ
و نمی ‏گویند كه ین برای تو یعنی:
یین فكر كردن از پشت شیشه ‏ها
 

و گرنه خوب می ‏دانم كه تو هم خوب می‏ دانی ـ
پلك هم اگر وا كنی
ساكن خانه ‏ی روبرو
باز
كسی ‏ست
كه هرگز نیست

شید آن‏جا
هرازگاهی فقط كلمه ‏ای در قاب پنجره ظاهر شود،
                                                            خیره به ‏جانبِ جیی مفقود

و تو گاه‏ گاهی با چند كلمه دستی تكان بدهی برای او، ـ
بنویسی: سلام!
بنویسم: خوبی؟
بنویسی: به چه مشغولی؟
بنویسم: شعر می‏نویسد اَم

و تو خوب می ‏دانی كه من هم خوب می ‏دانم
كلمه
در متن شعر
همان‏قدر بیهوده‏، احمقانه  و غیرقابل ‏تحمل است
كه حضور نامرئی من
در قابِ  پنجره‏ ی اتاق روبرو...