سه شعر از شمس تبریزی 1 در دل نگذارمت که افگار شوی در دیده ندارمت که بس خوار شوی در جان کنمت جای، نه در دیده و دل تا با نفس بازپسین یار شوی 2 غم، با لطف تو شادمانی گردد عمر، از نظر تو جاودانی گردد گر باد به دوزخ برد از کوی تو خاک آتش، همه آب زندگانی گردد. 3 عشق ار چه بلای روزگارست، خوش است وین باده اگر چه پر خمار است، خوش است ورزیدن عشق اگرچه کاری صعب است چون با تو نگاری سر و کار است، خوش است   از کتاب گزیده مقالات شمس. انتخاب و توضیح دکتر محمدعلی موحد