معصومه ضیائی     جادوشدگان   نشسته بودند در کنج خاموش‌‌‌شان و نگاه می‌کردند که چگونه گورها سر بازمی‌‌کنند و مردگان به زندگی بازمی‌‌گردند در سرخی غروب آن‌ها هم‌چنان نشسته بودند و نگاه می‌کردند که چگونه زندگان دست از زندگی می‌‌شویند و خود را به مرگ می‌سپارند