سهیل نصرتی   فکر معصوم   هنوز هم خودت را همراه ابروهایت نمی گیری و راز لبخند ژوکوند را در دهانت می گشایی در تعجبم با چشم و گوش بسته لب های ساکتم را چگونه حس می کنی  می دانم تو برایم همسری خواهی شد که از سوسک نمی ترسد و رانندگیت از غیبت بهتر خواهد شد می دانم وقتی از خرید برمی گردی کیک سیب ات بودار می شود و در فکرت چیزی جز فمینیسم نیست   من به آن روزی فکر می کنم که آستین هایم را بالا زده ام و به موهای پایین آمده ات دست تعارف می کنم تا هیچ وقت از بلندی آنها دست نکشیده کوتاه نیایم