محمود معتقدی      با  : همسفرا ن آ  تش و با د : محمد  مختا ری / محمد جعفر پویند ه       بر تیغه ها ی نگا هت /  مرگ / چه پروا زخوشی دا رد !     گفتم :  د لم   / سرد رهوا ی تو / برمی گرد د   آ وا ز برکرا نه د وستی و  مرد ی ا زپا ره ها ی ا ین همه پا ییز  هزا ره خیا با نی و/ سهمی ا زپرچم وا ژگونش    د لو ا پس قا یقی که برد وبا ره می را ند   می ا یستد /  تا طلسم د رختی که ا ز نا م  تو سیرا ب می شو د بیهود ه نیست   نبض وطنی بی تا ب و  قصه ا ی به شا د ی سرزمین ها یت    چه می کنند / با همسفر ا ن آ تش  و با  د  روح جنگلی که  ا ز گیسوا ن تو می تا زد سبز و /  آ بی و / زرد   سرخ تر /  چتری ا زآ سما ن زمستا نش می شنوید !   بوی پرند گا ن و/  گذ ربه هزا ره عشق  !   چنین که / به رسم  وا ژ ه ها ی تو می رسیم     مرگ / با را ن  د ست ها ی  تو می شود نگا ه  کن     د ریا و/  تولد ی به سوی رنگین کما نش     د ر سوگ من چه  می کنی / با گلوی خا ورا ن و/      خا طری به مشرق عا شقی ها  یت    خطا به ستمگرا ن و/ سطری گمشد ه  ا زیا د ت   ترا و/ مرا بنویس !     د ر تصویرها ی فا صله و/ خطی ا زخلاصه پا ییزم    ا سطوره ا ی برا برت / جها ن / ا ز نفس ا ت تا ز ه می شود  بر تیغه ها ی نگا هت / مرگ / چه پروا ز خوشی د ا رد ! رفیق !  گفتم : د لم  / سرد رهوا ی تو /  بر می گرد د آ ذ ر 88