بایگانی صفحه اول شعر نگاه کتابخانه شعر، علیه فراموشی پیوند ها
|
|
|
|
بایگانی صفحه اول شعر نگاه کتابخانه شعر، علیه فراموشی پیوند ها |
|
نرمه‌ای نوستالژیک
رباب محب
هدیه‌یِ سالِ
1339
داروگر
به خانواده‌هایِ باسلیقه
صابون سونژ
با کیفیتِ بسیار ممتاز و عطرِ مطبوع
داروگر خدمت‌گزارِ خانواده‌هاست
وحشی‌تر از خاک
دامنی دارند
بادهای بی‌مقصد
کوتاه‌تر از لحظه‌ای که تاب نمی‌آورند.
این آسمان ولی
همیشه چیزی در ذخیره دارد
همیشه شاید یک تک‌ستاره
چشمکی که
بکارتِ قله‌ها را می‌دَرَد.
این مقایسه‌ای است بین بلوزی نو،
و
بلوزی که بارها با برف شسته شده است
برف
یک محصولِ خوب و مطمئن
بیرون برف می‌بارد
تنها کبکِ عاشقِ دشت
به انتظارِ آویشنِ صحرائی
درونِ یک قطره اشک می‌میرد.
ژیان 1349
زیان با مزایای برجسته فنی و ایمنی موجود
اینک برای سالِ 1349 با قفلِ فرمان استارت دکمه‌ای و با
رنگهایِ دلپذیرِ طبیعت تقدیم هموطنانِ عزیز می‌گردد.
ژیان اتومبیلِ مردم.
عقربه‌ها را چند ثانیه جلو بکش
رعد
دیوارهایِ بلند دارد
پشتِ گورستان
پودرِ رخت‌شوئی تاید بهتر و ارزان تر
خاک
تُرد و تازه می‌شود
از بویِ پیراهنت
در باد.
لایِ تَرَک‌‌هایش
شیشه‌یِ آب‌هایِ زمستانی‌ست
بلورِ نازکِ تنَت.
نوروزِ امسال
بلیطِ دوقلو با مرغ و ماهی
پولدارت کنه امسال الهی
جایزه‌ِ قهرمانِ شانس:
یک‌دستگاه پیکان 51
دست
در درازدستی‌هایش افتاد
دهان
در کف وُ درباد
سایه‌یِ گرگ را می‌بینم
آنقدر ماه را لیسیده
که زیرِ سقفِ نقره هم
سفره‌اش خالی‌ست.
آدامسِ خروس‌نشان
من خروس می‌خوام
دهان را خوشبو می‌کند
هضم را آسان
اعصاب را آرام
و هوش را زیاد می‌کند
از سیب و تفاله
رگ،
خاطره‌ای دارد
یک
نیم: آواره‌تر از چاقو
یک
نیم: دندان‌تر از دندان
کرمی‌که قالبِ تن تهی نکرد
در
ماهیچه‌هایِ خاک
نرمایِ
دهان شد
وَ
چینِ دماغ.
اگه گفتین چه فرقی داره
یک زنِ سکسی!
با یک یخچالِ آزمایش!
من
همه‌یِ محاسبات را خط می‌زنم
یقه‌ام را بالا می‌کشم
برمی‌گردم
پشتِ سرم؛
این بالاترینِ قله است
در تهی‌ترین خاک،
وقتی از شکاف‌هایِ هزارهزارش
قطره‌ای هم نمی‌بارد.
استکهلم
تابستان دوهزار و نه میلادی
برگردان از زبانِ سوئدی
رباب محب
دهانی
گفت
من ندا هستم
خونِ خورشید
کیست این مروارید را لمس می‌کند
اگر نه
دریا؟
*
چشم‌هایِ باز
دریا را می‌گسترانند
خون در خورشید همیشگی‌ست؛
این اولین قطره،
جمله‌یِ آغازینِ
یک قصه.
*
مرواریدِ خونین را لمس کن!
یک قطره
یک قطره از خورشید
زندانیِ
تهِ آب
در تاریکی؛
گوشه‌یِ چشم،
آن‌جا
سبز می‌شکفد
سکوت.
*
دریا همیشگی‌ست
آن‌جا که گربه قد می‌کشد
نزدیکایِ
زخم
کنارِ شکاف.
*
تیری
به سینه‌ام می‌خورد
دریایِ خونِ خورشید؛
روحِ گربه می‌شود
و همه‌یِ زخم‌ها را می‌لیسد.
*
جمله‌یِ پایان نیست
مگر
وقتی گربه بیدار می‌شود
از رؤیایِ دلخواهش.
*
گربه‌یِ شب
به هر سوی می‌جهد
رویِ پوست
یک تارِ مویِ
نقره
ریشه می‌کند
عمیق
در رگ‌ها
و سبزمی‌ماند
سکوت.
*
ندا
نامه‌یِ گشوده‌ای‌ست
بر سنگ‌فرشِ
لاله‌زار.
*
ماهِ جون: ماهِ ندا.
sa
jag är Neda
blodet i solen:
Vem rör denna pärla
om inte
havet?
Öppna ögon
.
vidgar havet
permanent är
blodet
i solen;
den första droppen,
inledningsfrasen
i
en
saga.
*
Rör den blodiga pärlan
en droppe
en soldroppe
instängd
nere i
vattnet
i mörkret
i ögonvrån,
där grön blommar
av tystnad.
*
Permanent är havet
där Katten ryker ut
intill
såret
vid
springan.
*
En kula
slår ner mig i bröstet
Solblodhavet:
blir Kattens själ
och slickar alla sår.
*
Slutfrasen finns inte
än
Den
klickar ut
när Katten vaknar tillräckligt
ur
sin önskade dröm.
*
Nattkatten
hoppar upp och ner
på huden
-Ett silver hår
strå
slår rot
djupt
i venerna
och förblir
en grön
tystnad
*
Neda
är
ett öppet brev
på
gatostenarna
i
Lalezar.
Juni 2009:Nedas månad
Med ordet Katten menas landet Iran. Det används
metaforiskt av den anledning att den iranska kartan
liknar en katt
|
