محمود معتقدی  به : همنوا یی  دوست :  ف . جا می      یک ا پیزود /  ما ند ه به  آ فتا ب / تا بها رشا د ی ها یت    مثل خا طر ه ها ی زمستا نی و/  تا شبیه د وید ن با را ن تنها   چشم ها ی ترا به یا د می آ ورم  ا ز با م د ریچه  نوروز    تا   رسید ن به شا نه ها ی تو ا زبها ر         سبز بو د ه ا یم و /  ممنوع / به  تیغه خا وری تشنه ا زتوفا ن  مگر ا زا ین  شبا نه عشق با من / ا ز کد ا م  وطن سپید ه می آ یی !   د ست د رخت را چگونه می شنوی  !    شا خه ا ی به  کوچه ها ی ترا نه و/ با د     ا یر ا ن شکوفه  ترا زآ شتی !  فصلی  به آ زا د ی  و/  پروا ز پرند ه ا ی   حسی  به هنو زو /  پرچمی ا زسرزمین ها ی د لت          تما م نمی شود /  مگربه عصرها ی عا  شقی ا ش       یک ا پیزود  /  ما ند ه به  آ فتا ب  / تا بها رشا د ی ها یت !   نو رو ز 88