در پیش کومه­ام

در پیش کومه­ام

در صحنه­ی تمشک

بیخود ببسته­است

مهتاب بی­طراوت­،لانه.

یک مرغ دل­نهاده­ی دریا­دوست

با نغمه­هایش دریایی

بیخود سکوت خانه­سرایم را

کرده است چون خیالش ویرانه.

بیخود دویده است

بیخود تنیده است

«لم» در حواشی «آییش»

باد از برابر جاده

کانجا چراغ روشن تا صبح

می­سوزد از پی چه نشانه.

ای یاسمن تو بیخود پس

نزدیکی از چه نمی­گیری

با این خرابم آمده خانه.

لم    ؛نام گیاهی در هم پیچیده و تیغدار از گونه­ی تمشک وحشی.

آییش ؛کشتزار.مزرعه­ی برنج.

  بازگشت به صفحه ی بزرگداشت نیما یوشیج