دوشعر از رباب محب 1 صدف سبزی ست خیابان‌هایِ انقلاب   موجی که مرد وُ زن را دوجین دوجین صدا می‌کند زمین‌هایِ شعر و شعور ما را شخم می‌زند   حالا اگر ما برهنه اگر  خیس در سکوتِ سبزِ خود چکیده‌ایم    2  ندا یعنی پرچمِ ایران در اهتزاز   از همیشه ایستاده‌تر می‌افتد و کسی فریاد می‌کشد: باز کن، دهانت را باز کن بگو: بی شرف، بی شرف نزن، این همه، سبز  ایستاده  در سرخ ...   : این فقط پرچمِ ایران است        24 جون دوهزار ونه میلادی