چند شعر از كامران بزرگ نيا

براي آنكه

براي آنكه صدايم باد است

و مي بارد

بر برگهاي روشن تو

و براي آنكه دريا

در صداي تو افتادُست

و فرو افتادُست

و فرو مي رود

در ماسه هاي تن تو

و براي آنكه تو نهال نازك باراني

و مي‌باري

بر شاخه‌هاي درختي كه روزي باد بود

و براي آنكه صدايم بادُست

كه مي وزد

هر دم به رويايي

و نمي‌داند

كجا

فرود آيد

آسماني ۱

هر كس آسماني دارد

يكي آسمانش را گم مي‌كند

يكي آسمانش را به تو مي‌سپارد

يكي هم به جستجوي آسمان تو

از آسماني

       به آسماني

        مي‌غلتد

اما

از آسمان آبي من

تا آسمان تو

حجمي چنين بعيد را

آيا چگونه مي‌توان پيمود؟